تاکيد بزرگان دين برثواب بي حدوحساب روزه گرفتن در اين ماه؛

ابن بابويه بسند معتبر از سالم روايت کرده است که گفت "رفتم بخدمت حضرت صادق(ع) در اواخر ماه رجب که چند روز از آن مانده بود چون نظر مبارک آن حضرت بر من افتاد فرمود که آيا روزه گرفته‌اى در اين ماه، عرض کردم نه والله اى فرزند رسول خدا، فرمود که آنقدر ثواب از تو فوت شده است که قدر آنرا بغير خدا کسى نمى‌داند. بدرستي که اين ماهيست که خدا آنرا بر ماههاى ديگر فضيلت داده و حُرمت آنرا عظيم نموده و براى روزه داشتن آن گرامى داشتن را بر خود واجب گردانيده. پس گفتم يَابْنَ رَسُولِ اللهِ اگر در باقيمانده اين ماه روزه بدارم آيا به بعضى از ثواب روزه داران آن فايز مى‌گردم؟ فرمود "اى سالم هر که يک روز از آخر اين ماه روزه بدارد خدا او را ايمن گرداند از شدّت سَکَراتِ مرگ و از هَوْل بعد از مرگ و از عذاب قبر و هر که دو روز از آخر اين ماه روز دارد بر صراط به آسانى بگذرد و هر که سه روز از آخر اين ماه را روزه دارد ايمن گردد از ترس بزرگ روز قيامت و از شدّتها و هَوْلهاى آنروز و بَرات بيزارى از آتش جهنّم به او عطا کنند و بدان که از براى روزه ماه رجب فضيلت بسيار وارد شده است و روايت شده که اگر شخص قادر بر آن نباشد هر روز صد مرتبه اين تسبيحات را بخواند تا ثواب روزه آن را دريابد "سُبْحانَ الاِْلهِ الْجَليلِ سُبْحانَ مَنْ لا يَنْبَغِى التَّسْبيحُ اِلاّ" منزه است خداى بزرگ منزه است آنکه تنزيه و تسبيح جز براى او شايسته نيست. "لَهُ سُبْحانَ الاَْعَزِّ الاَْکْرَمِ سُبْحانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّ وَهُوَ لَهُ اَهْلٌ منزه است خداى برتر و کريمتر منزه است آنکه لباس عزت در بردارد و شايسته آن است." 

دعاي ماه رجب در هر روز بعد از فرائض؛

بگو در هر روز از رجب در صبح و شام و در عقب نمازهاى روز و شب

يا مَنْ اَرْجُوهُ لِکُلِّ خَيْر وَآمَنُ سَخَطَهُ

اى که براى هر خيرى به او اميد دارم و از خشمش

عِنْدَ کُلِّ شَرٍّ يا مَنْ يُعْطِى الْکَثيرَ بِالْقَليلِ يا مَنْ يُعْطى مَنْ سَئَلَهُ يا

در هر شرى ايمنى جويم اى که مى دهد (عطاى) بسيار در برابر (طاعت) اندک اى که عطا کنى به هرکه از تو خواهد اى

مَنْ يُعْطى مَنْ لَمْ يَسْئَلْهُ وَمَنْ لَمْ يَعْرِفْهُ تَحَنُّناً مِنْهُ وَرَحْمَةً اَعْطِنى

که عطا کنى به کسى که از تو نخواهد و نه تو را بشناسد از روى نعمت بخشى و مهرورزى عطا کن به من

بِمَسْئَلَتى اِيّاکَ جَميعَ خَيْرِ الدُّنْيا وَجَميعَ خَيْرِ الاْخِرَةِ وَاصْرِفْ عَنّى

به خاطر درخواستى که از تو کردم همه خوبى دنيا و همه خوبى و خير آخرت را و بگردان از من

بِمَسْئَلَتى اِيّاکَ جَميعَ شَرِّ الدُّنْيا وَشَرِّ الاْخِرَةِ فَاِنَّهُ غَيْرُ مَنْقُوص ما

به خاطر همان درخواستى که از تو کردم همه شر دنيا و شر آخرت را زيرا آنچه تو دهى چيزى کم ندارد (يا کم نيايد) و

اَعْطَيْتَ وَزِدْنى مِنْ فَضْلِکَ يا کَريمُ

بيفزا بر من از فضلت اى بزرگوار

راوى گفت پس گرفت حضرت محاسن شريف خود را درپنجه چپ خود وخواند اين دعا را به حال التجا و تضرّع به حرکت دادن انگشت سبّابه دست راست پس گفت بعد از اين

يا ذَاالْجَلالِ وَالاِْکْرامِ يا ذَاالنَّعْمآءِ

اى صاحب جلالت و بزرگوارى اى صاحب نعمت

وَالْجُودِ يا ذَاالْمَنِّ وَالطَّوْلِ حَرِّمْ شَيْبَتى عَلَى النّارِ

و جود اى صاحب بخشش و عطا حرام کن محاسنم را بر آتش دوزخ.

منبع:صدای شیعه